گلچين روزگار عجب خوش سليقه است

مي چيند آن گلي كه به عالم نمونه است

حسن جان هميشه با يادت - هميشه با خاطراتت - روحت شاد

بسم الله النور

از بيست و سه سال كمي گذشته است ، از روزي كه به دامان خدا متوسل شدي و فرزندي صالح طلب كردي .
يادت هست براي خدا نامه نوشتي و نامه ات را به قرآن به يادگار سپردي و اين يادگار ماند و ماند و ماند تا همين چند روز پيش كه:
شاخه حسن وجودت را به سايه سار قرآن سپردي و به تفال برگي از آن گشودي و آيتي به گواهي آرزوي ديرين و برآورده شده ات آمد.
تو خود فرزند صالح خواسته بودي و همين قرآن به شهادت آمد كه :

الذين آمنوا و عملوا الصالحات طوبي لهم و حسن مآب

و رهسپارش كردي.
برگرد. فقط كمي برگرد و نگاه كن يادت هست . به پايش نشستي و از قطره قطره وجودت آب حياتش دادي .مي خنديد، تو هم مي خنديدي. ناله مي كرد، تو نيز هم ناله اش مي شدي. برمي خاست، بلند مي شدي . مي دويد ، تو هم مي دويدي تا اين كه پينه دستانت گل كرد و روزي رسيد كه ديگر به پايش نرسيدي.

از كملين بشارت كمال گرفته بود* و سرمستانه آهنگ رفتن داشت و عزم وصال كرده بود.
و مگر نه اين كه : الدنيا سجن المؤمن
دنيامان چه تنگ بود برايش و تنگ دلش ديگر تاب ماندن نداشت.
او بال گشود و پرواز كرد . و اين بار ديگر تو به او نرسيدي و ماندي تا شاهد پروازش باشي . ماندي و در برابرت راهي كه او رهسپارش بود.

جاده اي بي انتها در اين غربت كده عالم كه اكنون رهروي را به خود مي خواند.
جاده اي از نور و تا نور.
و او در اين راه چه زيبا تصوير نور را سروده بود و راز آمدن و رفتن را دانسته بود.
حركت از نور و به سوي نور
كه ما از اوييم و به سوي او باز مي گرديم.

كدام پير و جوان را ديده ايد كه 5-6 روزه 15 بار برايش قرآن ختم كنند.
و يا كدام عالم و عابد را ديده ايد كه در شب وداعش با عالم خاكي ، خانه خدا را به نيابتش طواف كنند؟
و كدام بنده سالك خدا را ديده ايد كه نماز ليله الدفنش در مرقد نبوي و بارگاه علوي و حريم حسيني و آستان رضوي خوانده شود.
تو را غمي نشايد كه ما را شريك آن بداني . ما را اگر لياقتي باشد هم راه خود بدان و بگذار تا هم سفرانت در كوچه باغ هاي نور باشيم.

يا محمدو يا علي

*در آخرين سفرش به قم و در ديدار با آيت الله العظمي بهجت

گلچين روزگار عجب خوش سليقه است / مي چيند آن گلي كه به عالم نمونه است

از اون روز فرار مي كنم از وبلاگ حسن آقا...نبودنش رو نمي تونم تحمل كنم!‏سخته...وحشتناكه...باورم نميشه مرگ اينقدر نزديك...اما خوش به حالش....كاش ما هم مثل حسن آقا مي رفتيم

ان شالله كه خدا به خانواده ي عزيزش صبر بده...خدا خيلي رحيمه....صبر داده به آدما براي همين روزا...

....

سلام بر حسن دوست خوب من

خوش به حال تو که به وصال دوستت و معشوقت رسيدي

راستي پس چرا نوبت من نمي شود

خدايا دلم خيلي برايت تنگ شده است

پس کي به وصالت مي رسم

داداش حسن مگه نمي گفتي بيا رفيق نميه راه نباشيم

چرا رفيق نيمه راه شدي

مي خوام بگم منتظرم بمان وصال نزديك است

تقديم به عزيزي كه قلم علمدار اين بنجره را در دست گرفته و يا محمد و يا علي گويان عزم نگارش جزم كرده است.

گلعذاري ز گلستان جهان مارابس

زين جهان سايه آن سرو روان مارابس

يار با ماست چه حاجت كه زيادت طلبيم

دولت صحبت آن مونس جان مارابس

..........و صبر يشه عاشقان است..............

ان شاء الله خداوند او را مورد رحمت خود قرار مي دهد وما را هم .......در حاليكه از نور بود و به نور پيوست ...........

التماس دعا

يا مهدي (عج)

..................

........................

...............................

.................................

جايش خالي است؟ولي جاي ديگري دارد كه .............

شادي روحش صلوات.....

يا محمد وعلي....

سلام عليكم

خوشحالم همش مي‏ترسيدم كه وبلاگ دچاره بحران بشه. دستتون درد نكنه اجرتون با سيدالشهدا.

دلم يه خورده سبك شد. مطمئن باشيد كه مرحوم نظري هميشه مراقب شماست. و اينو بدونيد كه راه دشوار ولي شيريني رو در پيش رو داريد پس يه ياعلي جانانه بگيد و پرچم را برداريد.

روحش شاد.

پناه مي‏برم به آفريدگار فلق

جدايي ..آي جدايي...آي جدايي

عزيز بي سحر جونوم كجايي

به دنبال تو ميگردم

خداي من

نميدونوم... آي نميدونوم كجايي

سلام.بالاخره يكي پرچمت و گرفت بالا . جهاد اينترنتي كه شروع كرده بودي و شهيدش شدي ادامه داره . مي بيني حسن ازنور !راهي رو كه چراغش و تو روشن كردي نوراني مي مونه.

چي شنيده بودي كه آخرين نواي وبلاگت نداي دلت بود.

كسي كه دوس داره فداشه .تو زندگي خدا باهاشه

مي ذاره سر به پاي دلبر .هميشه راضي به رضاشه..........

كسي كه راهي جنونه .زياد تو دنيا نمي مونه....

نماز وصلشو مي خونه با نغمه نقاره خونه.........

كاش همه مون اون موقع كه بودي مي فهميديم كه اين صداي دلت

مي دوني نميشه جلوي تقدير الهي رو گرفت اما اينكه نفهميديم الان مي سوزونتمون

نمي دونم اصلا اين دل تو و ماجراي عشق چي بود كوچه پس كوچه هاي عشق چي بود و هست كه دل تو رو طوفاني كرد

خدايي بيچاره دل ما.خدايي.......

سلام .. اول از همه تسليت و بعدش تبريك و تبريك.. تسليت كه مشخصه و تبريك اول براي اين صبري كه خدا به شما عطا كرده و سپس بخاطر ايام فرخنده اي كه بايد به حسن آقا تبريك ميگفتم و تبريك بعدي هم بخاطر اين كه بالاخره اين وبلاگ دوباره پا گرفت .. هر چند به عقيده ي من ِ بي خود .. بهتر بود اين وبلاگ دست نخورده باقي مي موند .. هرچند به قول بعضيا اين پرچم نبايد روي زمين بمونه .. نميدونم شايدم حق دارن .. ولي بازم هم جاي خوشحالي داره كه بالاخره يه سري دخالت هاي بيجا كه قبلا در اين وبلاگ شد و واقعا جاي تاسف هم داشت ديگر قرار نيست در اين وبلاگ به وقوع بپيونده .. كاشكي توي اين وبلاگ چند خطي هم از خود حسن مينوشتيد .. حال و هواش .. روحياتش .. اعتقاداتش... من كه مشتاقانه منتظر اين متن هستم ..