رفتيم و برگشتيم و تو نبودي. يعني فكر مي كرديم نيستي. آقاي مدير مي گفت اين كه بعضي وقت ها ياد تو مي افتيم بي حساب و كتاب نيست. مي گفت:اگه يه جايي به ياد تو مي افتيم، اين به اين معناست كه تو خودت اومدي و پيش ما حاضر شدي.
بعضي جاها بود كه مطمئن بودم اگه بودي گريه ت مي گرفت و دوباره مظاهر بيچاره از گريه تو قاطي مي كرد و تا شونصد ساعت بعد گريه ش بند نمي اومد.
پست آخرم رو نمي دونم خوندي يا نه ولي خيلي دلم ميخواست يكي اون جا بود پيشم بود كه براش حسم رو بگم. از آقاي مدير خجالت مي كشيدم براش بگم ولي اگه تو بودي مطمئنم با هم كلي صفا مي كرديم.
حسن جان. سال خوبي داشته باشي.
جاري باشي...
