نقل شده است که از حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) سوال شد که: يابن الحسن! کدام مصيبت است که براي آن شب و روز ميگرييد؟

آيا مصيبت جد مظلومتان حضرت سيدالشهداء(عليه السلام) است؟
فرمودند: اگر جدم امام حسين(عليه السلام) هم بود، در اين مصيبت خون گريه ميکرد.

عرض شد: آيا مصيبت دستان قلم شده و فرق شکافته عموي بزرگوارتان حضرت عباس(عليه السلام) است؟
فرمودند: اگر عمويم حضرت عباس(عليه السلام) هم بود، براي اين مصيبت خون گريه ميکرد.

عرض شد: آيا داغ حضرت علي اکبر(عليه السلام) و قاسم بن الحسن(عليهماالسلام) و حلقوم نازک و به خون غلطان شش ماهه حضرت اباعبدالله الحسين(عليه السلام) ، حضرت علي اصغر(عليه السلام) شما را اينگونه به گريه واداشته است؟
فرمودند: اگر آنها هم بودند، در اين مصيبت خون گريه ميکردند.

عرض شد:يابن رسول الله! پدر و مادرم به فدايت. پس آن کدام مصيبت است که اينچنين بر شما سنگين است؟
حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) فرمودند: آن مصيبت اسارت عمه ام حضرت زينب کبري(عليهاالسلام) است.

**اللّهم عجّل لوليک الفرج**