سلام.عبوري بود و سلام. داشتم رد ميشدم صداي اين بزرگوار نمك گيرم كرد. اشكمو در آورد. چه وبلاگي داري به خدا. تازه ميفهمم چقد وبلاگم كوچيكه. نميدونم چي بگم. كاشكي سنم به جبهه قد ميداد و ميتونستم يه لحظه مهدي زين الدين رو ميديدم. كاشكي الان جاي منم تو گلزار كنار اون بچه هابود. نميدونم چرا سعادت نداشتم انگار ديگه اون حال و هوا گير نمياد. اگر قابل دونستي موسقي وبلاگت رو برام بفرست ميخوام هر وقت مثل الان احساس سنگيني كردم به صداي اين موسقي گوش بدم و خودم رو سبك كنم. اگه قابل دونستي تقاضاي دوستيمو رد نكن.