جهان يكسر ..همه شور است و غوغاست

يكي نه ..صد نه و.. هزاران خيمه بر پاست

براي هر سري شوري به جان زد

آنكه دلش.. پر درد ولي.. درياي درياست

هر كه هست و هر كه ميخواند ..هل مني را

ببين مظلوم عالم.. تنهاي تنهاست

....

گل غنچه شده يك لحظه وا شد

وليكن..ساقه اش از تن جدا شد

آسمانيها براي بردن ...گلبرگهايش

بسوي نينوا شور و نوا شد

گلي ديگر .نمايان شد..چمن ماه

كه بودش شبه ماه آسمانها

پر پرواز او را باز كردند

براي باغبانش ..سوز را ..ساز كردند

چو آن گل.. برگ برگ خزان شد

تو گويي آسمان.. غرق عزا شد

براي بردنش ياري رسانيد

كه ديگر باغبان هم ناتوان شد

يكي ديگر كه ياسي باصفا بود

براي صاحبش خوش ناز و ادا بود

بر گي از گل برگ نازش را كشيدند

صداي گريه اش را هفت آسمانيها...هم شنيدند

.....

تازه داماد گلستان امامت..

بزد بوسه به دامان شهادت..

...

آنكه ..خود ساقي آلاله ها بود..

تشنه لب..شاخ و برگ از تن جدا بود

رود رواني در زير پايش..

وليكن معرفت بود در مرامش

...

در آن روزي كه صحرا لاله گون شد

شقايق از تنش.. غنچه جدا شد

خدايا ..بار الها..پروردگارا..

جهنم كن..سزاي ناسزا را

حسن جانم شفيعت.. شافع روز حساب است

كه خود فرموده لطفش بي مثال است

..........

عزيزم ..در غمت ..آشفته حالم..بي قرارم

وليكن..شاه دين..همه اميدم ..آرزويم..